Niekiedy zdarza się, że konstrukcje spawane (np. hale magazynowe, maszyny itp.) z upływem czasu ulegają uszkodzeniu wskutek codziennej eksploatacji, niedokładnego wykonania lub wad fabrycznych. Wzrasta wówczas zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi, a także pojawia się konieczność przeprowadzenia kosztownych napraw. Skutecznym sposobem na wczesne wykrycie nieprawidłowości w materiale jest zastosowanie odpowiednich badań nieniszczących – mowa tutaj m.in. o badaniach penetracyjnych (PT). Wykonuje się je z użyciem specjalnego środka barwnego albo fluorescencyjnego.
Badaniami nieniszczącymi połączeń spawanych są wszelkie metody pomiarowe, które służą do szybkiego wykrywania nieciągłości w postaci ubytków, pęknięć, porowatości, niespawów czy rozwarstwień. Najprostszą z nich jest oczywiście metoda wizualna (VT), polegająca na oglądzie danego elementu za pomocą nieuzbrojonego ludzkiego oka lub wybranych przyrządów optycznych (lupa, endoskop itp.). Jest ona niezwykle wszechstronna, ale jednocześnie obarczona sporą niepewnością i ryzykiem błędu.
Znacznie bardziej skuteczne są wspomniane już techniki penetracyjne, przeznaczone do weryfikowania jakości powierzchni materiałów porowatych, czyli np. stali i żeliwa. W tym przypadku kluczowe znaczenie ma zastosowanie penetranta oraz lampy emitującej promienie ultrafioletowe. Wyróżniamy ponadto badania ultradźwiękowe (UT), magnetyczno-proszkowe (MT), radiograficzne (RT) i wiroprądowe (ET). Z wymienionych najbardziej skuteczne są te pierwsze, ponieważ pozwalają na efektywne wykrywanie wszelkich wad zlokalizowanych wewnątrz konstrukcji (fale ultradźwiękowe).
